• Home
• Over CAVP
• Contact

Code voor de aanprijzing van veterinaire producten

De Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde (KNMvD) en de vereniging van Fabrikanten en Importeurs van Diergeneesmiddelen In Nederland (FIDIN) hebben gezamenlijk een Code voor de aanprijzing van veterinaire producten (de Code) vastgesteld.

De Code stelt regels met betrekking tot de volgende onderwerpen:
1. Reclame voor diergeneesmiddelen, desinfecteermiddelen en plaagbestrijdingsmiddelen (biociden), diervoeders met een bijzonder voedingsdoel en aanvullende diervoeders en veterinaire verzorgingsproducten;
2. Publieksvoorlichting over recept-diergeneesmiddelen;
3. Financiële relaties tussen dierenartsen en veterinair-farmaceutische bedrijven (verbod op gunstbetoon);
4. Transparantie over financiële relaties tussen dierenartsen en veterinair-farmaceutische bedrijven.

Klachten met betrekking tot overtredingen van de Code worden behandeld door de Commissie Aanprijzing van Veterinaire Producten (CAVP). De leden van de FIDIN en KNMvD zijn gehouden aan de behandeling mee te werken en de uitspraken na te leven. Buiten de eigen leden proberen de FIDIN en KNMvD ook anderen, die zich met aanprijzing van veterinaire producten bezighouden, onder de werking van de Code te brengen.

Reclame

De Code stelt regels met betrekking tot reclame voor diergeneesmiddelen en veterinaire verzorgingsproducten. Er gelden twee basisnormen die als volgt kunnen worden samengevat: 
• een verbod tot misleiding bij de aanprijzing van veterinaire producten;
• een verplichting om ervoor te zorgen dat de aanprijzing in overeenstemming is met de waarheid en de algemeen geldende normen van goede smaak en fatsoen.

Daarnaast gelden aanvullende regels voor diergeneesmiddelenreclame, zoals het verbod om publieksreclame te maken voor recept-diergeneesmiddelen en de verplichting dat reclame in overeenstemming is met de wettelijke toelating. 

Verbod publieksreclame voor recept-diergeneesmiddelen

Op grond van de Verordening diergeneesmiddelen 2019/6 is reclame voor recept-diergeneesmiddelen uitsluitend toegestaan richting de dierenarts en andere personen die diergeneesmiddelen mogen leveren. Het is daarnaast toegestaan reclame te maken voor immunologische diergeneesmiddelen richting professionele dierhouders.

Om dit principe te kunnen handhaven, hanteert de CAVP een limitatieve lijst van vaktijdschriften en vakbeurzen waarin/op reclame voor immunologische diergeneesmiddelen is toegestaan. Deze lijsten zijn opgenomen als bijlage van de Code. Om aan deze lijsten te kunnen worden toegevoegd, geldt een procedure.

Positie paraveterinair en andere betrokken personen

Bepaalde personen mogen op grond van de wet beroepsmatig diergeneesmiddelen toepassen en daarmee feitelijk afleveren. Dit betreft de volgende personen: 
-    dierenartsenassistent paraveterinair (art. 3.1 Besluit diergeneeskundigen);
-    embryotransplanteur en/of -winner (art. 3.6 Besluit diergeneeskundigen);
-    dierenartsen in opleiding (art. 3.12 Besluit diergeneeskundigen);
-    dierverloskundige (art. 7.4 Besluit diergeneeskundigen); en 
-    castreurs (art. 7.5 Besluit diergeneeskundigen). 
De wettelijke bevoegdheid geldt uitsluitend wanneer de toepassing van het diergeneesmiddel wordt uitgevoerd op aanwijzing en onder controle van een dierenarts (artikelen 3.2, 3.7 en 3.12 Besluit diergeneeskundigen) of wanneer de bevoegdheid is beperkt tot diergeneesmiddelen die noodzakelijk zijn in relatie tot een specifieke ingreep (art. 7.4 lid 2 onderdeel c en art. 7.5 lid 2 onderdeel c Besluit diergeneeskundigen). 

Met inachtneming van deze beperkingen is reclame voor receptplichtige diergeneesmiddelen richting deze personen toegestaan indien deze op aanwijzing of onder controle van de dierenarts plaatsvindt. Dit betekent dat de reclame zich niet specifiek mag richten op deze personen, maar dat zij wel kennis mogen nemen van reclame die op de dierenarts is gericht wanneer dit op aanwijzing van of onder controle van de dierenarts gebeurt. 

Dit betekent bijvoorbeeld dat advertenties voor receptplichtige diergeneesmiddelen kunnen worden geplaatst in vakbladen die zijn bestemd voor dierenartsen en paraveterinairen en de andere betrokken personen. Paraveterinairen kunnen toegang krijgen tot het inloggedeelte op websites met diergeneesmiddelenreclame wanneer de dierenarts waarvoor de paraveterinair werkt, daarmee instemt. Ook reclamemailings (direct mail) kunnen naar het e-mailadres van de dierenartsenpraktijk worden gestuurd of kunnen paraveterinairen materiaal ontvangen van dierenartsbezoekers, ervan uitgaande dat dit plaatsvindt op aanwijzing of onder controle van de dierenarts. 

Er mag geen aanprijzing van receptplichtige diergeneesmiddelen plaatsvinden in publicaties die hoofdzakelijk op een van de betrokken doelgroepen is gericht en niet op de praktiserende dierenarts, bijvoorbeeld een studentenalmanak. Dan kan worden volstaan met advertenties over het diergeneesmiddelenbedrijf, zonder dat er direct of indirect reclame wordt gemaakt voor een receptplichig diergeneesmiddel.

Voor vakbeurzen en congressen betekent dit dat in geval van een gemengde doelgroep van dierenartsen en paraveterinairen en andere betrokken personen, de paraveterinairen kennis mogen nemen van de reclame voor receptplichtige diergeneesmiddelen op of in de standruimte van bedrijven, ervan uitgaande dat de aanwezigheid van de paraveterinair op aanwijzing of onder controle van de dierenarts gebeurt.


Publieksvoorlichting recept-diergeneesmiddelen

Het is verboden reclame te maken voor recept-diergeneesmiddelen richting het publiek. Het is echter niet verboden om het publiek voorlichting te geven over recept-diergeneesmiddelen. Doorslaggevend voor het onderscheid tussen reclame en informatie is het aanprijzende karakter van een uiting. Een aantal factoren speelt daarbij een rol. De vraag of een uiting als informatie dan wel als reclame moet worden beschouwd, dient van geval tot geval te worden beoordeeld. Buiten discussie staat dat de vier in de Code (artikel 1.2) genoemde gevallen waar de Code niet van toepassing is, in ieder geval als informatie moeten worden gekwalificeerd. In de Code worden aanvullende eisen gesteld waar de voorlichting aan moet beantwoorden.

Gunstbetoon

De Code stelt regels over financiële relaties tussen dierenartsen en farmaceutische bedrijven, om te voorkomen dat sprake is van oneigenlijke beïnvloeding van het voorschrijfgedrag van dierenartsen (verbod op gunstbetoon). Het zijn regels met betrekking tot het geven van geschenken, het bieden van gastvrijheid, het sponsoren van nascholing en andere projecten en het verlenen van diensten. 

Transparantie

Dierenartsen en veterinair-farmaceutische bedrijven werken samen in het belang van een goede diergeneeskundige zorg. Door transparant te zijn over de onderlinge samenwerking, wordt het publiek in staat gesteld kennis te nemen van een eventuele samenwerking en desgewenst een nadere toelichting te vragen. Zie verder onder transparantie.